Περί κωλοτούμπας και διαπραγμάτευσης ή 7 λόγοι σύγκρουσης με έναν έφηβο. Της Ιωάννας Χρυσοχοϊδου

Ήταν θαρρείς μόλις χθες που όντας έφηβη έκλεινα βιαστικά την πόρτα του δωματίου μου στην εμβρόντητη μανούλα , μουρμουρίζοντας μια δικαιολογία,  ανυπόμονη να πάρω τηλέφωνο την κολλητή μου για να κλαφτώ που εκείνος δε μου μίλησε  στο διάλλειμα.

Με θυμάμαι να προσπαθώ να πείσω τον πατέρα μου για κάποια έξοδο και να λαμβάνω  ένα μεγαλοπρεπέστατο όχι, σαν του Μεταξά (ή του Βαρουφάκη) και βάλε… έτσι χωρίς πολλά λόγια κι επεξηγήσεις! Εξάλλου αυτός ήξερε..

Πόσες απαγορεύσεις, αρνήσεις και μόνο υποχρεώσεις μπορεί να δεχτεί ένας έφηβος κι ας μη γελιόμαστε όχι μόνο ο έφηβος αλλά ο κάθε άνθρωπος! Μια, δυο αρχίζουν τα ψέματα.. μικρά κι αθώα στην αρχή κι αν είσαι τυχερός κι έξυπνος γονιός θα μείνεις σε αυτά.Αν συνεχίζεις να το παίζεις «αυστηρός» ετοιμάσου για μεγαλύτερους μπελάδες και συγγνώμη αν στο λέω έτσι ωμά! Κι έρχεται η ώρα που γίνεσαι εσύ γονιός και μεγαλώνεις τα δικά σου παιδιά προσπαθώντας  να μην επαναλάβεις τα λάθη των δικών  σου. Παλεύεις για  να έχεις καλή επικοινωνια,να είσαι δίκαιος, ετοιμόλογος, έξυπνος, μοντέρνος με κατανόηση κι υπομονή-γαϊδουρινή μη σου πω-, καλός ακροατής αν κι εφόσον το βλαστάρι σου αποφασίσει να μοιραστεί καμιά πληροφορία από τη ζωή του . Καταλήγω λοιπόν στο εξής συμπέρασμα. Δεν έχει σημασία αν έχεις γιο η κόρη, όσο και να προσπαθείς θα ανήκεις πάντα σε μια άλλη γενιά, παρωχημένη, λίγο σκουριασμένη, ίσως κουρασμένη κι έτσι οι λόγοι σύγκρουσης θα είναι πάντα οι ίδιοι. Προσωπικά και μετά από παρατηρήσεις της καθημερινότητας μου των τελευταίων ετών μπορώ να επισημάνω  7 βασικούς και συνηθέστερους λόγους σύγκρουσης με τον έφηβο γιο μου (να σημειωθεί ότι είναι μόλις 14 ετών, άρα σίγουρα μου διαφεύγουν προβλήματα κι αιτίες καυγάδων που ακόμη δεν έχουμε αντιμετωπίσει).

1.     Διάβασμα-Σχολείο

Οι περισσότεροι γονείς είμαστε απαιτητικοί στο θέμα των υψηλών επιδόσεων γιατί έτσι πιστεύουμε ότι θα προκόψουν τα παιδιά, κι εν μέρει έχουμε δίκιο! Όμως η έντονη πίεση, ο έλεγχος και η επίκριση μόνο αντιδράσεις προκαλούν. Δεν είναι πλέον παιδάκια του δημοτικού. Ας τα βοηθήσουμε να οργανώσουν τον χρόνο τους, να προσπαθήσουμε ώστε να γίνουν υπεύθυνα για το σχολείο με ενθάρρυνση και  κατανόηση ακόμη και στην αποτυχία. Στο φινάλε να  θυμηθούμε τις δικές μας σχολικές επιδόσεις και πόσο συχνά ονειροπολούσαμε πάνω στα βιβλία μας.

2.     Ο ι φίλοι είναι πάνω από τους γονείς.

Ναι ξέρω, ειδικά οι μανούλες δεν μας αρέσει να το ακούμε, αλλά ας το χωνέψουμε μια και καλή. Όσο και να προσπαθούμε εμείς με χιουμορακι και χαλαρή δήθεν διάθεση, οι φίλοι είναι ο μεγάλος πλούτος της εφηβείας τους. Είναι ο καθρέφτης που αναζητούν  την ταυτότητα τους, θέλουν να γίνουν αποδεκτοί , να ανήκουν σε μια ομάδα, να ανεξαρτητοποιηθούν. Άρα γονείς ας κάνουμε λίγο στην άκρη παρακαλώ.

3.     Έξοδοι-παρέες

Φουντώνουν τώρα οι ανασφάλειες  μας, έτσι ? Πού θα πάει, με ποιον, θα πιει, μήπως μεθύσει, τι ώρα θα γυρίσει κι άλλα σενάρια. Οι γονείς μας μάλλον θα ξεμπέρδευαν με ένα όχι, αλλά εμείς είπαμε είμαστε ΑΛΛΟΙ γονείς! Τι άλλο να κάνουμε εκτός από τον σταυρό μας; Γνωριμία με τους φίλους τους και αν γίνεται και με τους γονείς τους, όρια στα ωράρια εξόδων, διακριτική επίβλεψη (σίγουρα δεν εννοώ παρακολούθηση).

4.     Δωμάτιο

Είναι το φρούριο τους. Προσοχή λοιπόν! Να μην ψαχουλεύουμε τα πράγματα τους, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε κρυμμένα μυστικά, να ξεκαθαρίσουμε τις υποχρεώσεις τους και τις δικές μας σε σχέση με την καθαριότητα. Ας εκφράσουν τη δημιουργικότητα τους στο χώρο τους. Μπορεί να είναι το σπίτι μας , αλλά είναι το δωμάτιο ΤΟΥΣ.

5.     Διαδίκτυο

Ψυχραιμία! Καταρχήν όταν βλέπουν εμάς τους ίδιους με ένα tablet, laptop, iphone η κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο στα χέρια μας ακόμη και για δουλειά, δεν αντιλέγω, ήδη τους δώσαμε πάτημα για αντίδραση. Μήπως να βάζαμε όλοι μαζί ένα όριο στην καθημερινή χρήση και να ψάχναμε κι άλλες ασχολίες δημιουργικές;

6.     Ρούχα

Όχι που δεν βρίσκαμε λόγια να μαλώσουμε για τα ρούχα! Κόρη: δεν έχω τίποτε να βάλω, είμαι χοντρή, αδύνατη, κοντή, ψηλή, θέλω να πάμε αγορά! Γιος: Ωχ ρε μάνα παράτα μας! Τι έχει δηλαδή αυτό το παντελόνι? Τι θα πει δεν έχω άλλο? Εγώ αυτό θέλω! Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.  Βάλτε προτεραιότητα για ποιά (σημαντικά) θα συγκρούεστε. Ας φορέσουν ό,τι θέλουν. Αποζητούν απλά να είναι όμοιοι με τους συνομήλικους τους! Τι μας πειράζει?

7.     Διακοπές

Της

Μήπως έφτασε η ώρα που σας είπαν: Έλεος! Πάλι μαζί θα πάμε διακοπές? Πριν αρχίσουν οι ομηρικοί καυγάδες, ας σκεφτούμε αν είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τα παιδιά μας να πάνε μόνα τους, αν δηλαδή τα θεωρούμε αρκετά ώριμα να διαχειριστούν αυτή την ελευθερία (βασικό κίνητρο). Οι εποχές άλλαξαν, αν φοβόμαστε, καλύτερα να μιλήσουμε  ελεύθερα και να το διαπραγματευτούμε, θα το εκτιμήσουν, να αναλύσουμε τις τυχόν αντιρρήσεις και μετά αποφασίζουμε. Στα ίσια χωρίς κωλοτούμπες. Το άγχος το κρατάμε γι εμάς! 

Μεγαλώνουν κι εμείς προσπαθούμε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα του χρόνου. Μόνο όμως αυτά μεγαλώνουν! Όχι ΕΜΕΙΣ! Εμείς μένουμε πάντα παιδιά! Ε τότε ας σκεφτουμε  λίγο και σαν παιδιά κι ας απολαύσουμε την παρέα τους όσο μπορούμε κι όσο ακόμη τα έχουμε κοντά μας.