Μπορείς να χεις ΣΤΟΡΓΗ;

Είμαι η πρώτη από όσους επικρίνουν τα μη κερδοσκοπικά σωματεία που για να συγκεντρώσουν χρήματα διοργανώνουν χοροεσπερίδες,  στις οποίες τα μέλη φορούν τα καλά τους και μετά με τα χρήματα που συγκεντρώνονται φτιάχνουν κάτι ή προσφέρουν κάπου τα χρήματα.

Όπως πάντα, όταν λέω μεγάλη κουβέντα, μετά αναγκάζομαι να την πάρω πίσω.

Γιατί ήμουν κι εγώ εκεί, στην Γενική Συνέλευση της Στοργής. Μου πρότειναν να γίνω μέλος και πήγα δοκιμαστικά, να με δουν να τους δω, να δω αν ταιριάζουμε. Δεν ξέρω αν είμαι τόσο καλή. Αν μπορώ να κάθομαι επί 10 ώρες για να πακετάρω πακέτα δώρων χριστουγεννιάτικων για τα παιδιά που έχουν πρόβλημα. Δεν ξέρω εάν έχω τόσο λίγο εγωισμό, ώστε να παρακαλάω γνωστούς και αγνώστους να δώσουν χορηγίες για να εξοπλιστεί ο πραγματικά εντυπωσιακός ξενώνας που φτιάχτηκε από την Στοργή ώστε να φιλοξενεί τους συνοδούς των παιδιών. Δεν ξέρω αν είμαι αρκετά δυνατή, ώστε να έρχομαι σε επαφή δύο φορές το χρόνο με τις παιδοογκολογικές κλινικές του Ιπποκρατείου και του ΑΧΕΠΑ, ώστε να επισκέπτομαι τα παιδιά για τις γιορτές δίνοντας τους τα δώρα που έχω πακετάρει. Δεν ξέρω αν μπορώ να αντικρίζω τους γονείς των παιδιών που έχουν πρόβλημα, που αναγκάζονται να κοιμούνται στα αυτοκίνητα τους, προκειμένου να συνοδεύουν τα παιδιά τους που κάνουν μεταμόσχευση. Δεν ξέρω εάν θέλω να ξεβολευτώ και να διαθέσω χρόνο για κάτι τόσο επώδυνο. Δεν ξέρω αν μπορώ να είμαι αρκετά πειστική, ώστε να πουλάω προσκλήσεις στις φίλες και τις γνωστές για τις εκδηλώσεις του Σωματείου. Δεν ξέρω εάν έχω τόση αγάπη να δώσω. Ξέρω ότι η κ. Τίμη Μπακατσέλου και οι κυρίες της Στοργής, το κάνουν, δίνουν αγάπη, χρόνο, χρήματα, διάθεση, χαμόγελα, ιδέες και κάνουν μικρά και μεγάλα θαύματα.

Οπότε το παίρνω πίσω. Και εύχομαι να τα καταφέρω.

46 σκέψεις για την ημέρα που γίνομαι 46.

46 σκέψεις για την ημέρα που γίνομαι 46

1- Μέχρι να γίνεις 46 πρέπει να έχεις ερωτευτεί. Πολύ.

2. Πρέπει να έχεις χάσει κάτι ή κάποιον που αγαπάς πολύ.

3. Πρέπει να χεις μείνει μόνη.

4. Πρέπει να χεις μάθει να παρατηρείς τον εαυτό σου.

5. Να χεις τουλάχιστον τόσες φίλες, ώστε να μετριούνται στα δάκτυλα του χεριού. Να ξέρεις πως αν έχεις πιο πολλές δεν έχεις καμία.

6. Οι άνθρωποι που διαβάζουν πολλά βιβλία δεν αποκλείεται να είναι ακαλλιέργητοι.

7. Να χεις κρατήσει τουλάχιστον μία παλιά φιλία, Ιωάννα και Στέλλα.

8. Να χεις ξανακερδίσει μία φίλη με την οποία είχες μαλώσει, Έφη, και μάλιστα να την ξανακερδίσεις επειδή εκείνη είναι μεγαλόψυχη, όχι εσύ. Και να το καταλαβαίνεις αυτό.

9. Να μπορείς να ζητάς συγγνώμη, γιατί η μαμά σου σου έμαθε πως ο δυνατός κάνει τις υποχωρήσεις.

10. Να χεις καταλάβει πως έχεις και εσύ κάνει ΧΟΝΤΡΑ λάθη.

11. Το κέντρο του κόσμου ΔΕΝ είσαι εσύ.

12. Να νιώθεις τυχερή που έχεις μία φίλη που σου έκανε δώρο τη ζωγραφιά σου για τα γενέθλια σου, Γεωργία.

12. Να χεις μία φίλη, Μαρίνα, με την οποία τα τσούζετε πίνοντας χαμομήλι.

13. Να είσαι σε θέση να φροντίσεις τη μαμά σου, για την οποία νιώθεις ακόμα ότι είναι η ομορφότερη και η καλύτερη του κόσμου.

14. Να μην περιμένεις να σε φροντίσουν τα παιδιά σου.

14. Πρέπει να ξέρεις να κρατάς παλιές φιλίες αλλά και να μπορείς να κάνεις καινούριες, Δήμητρα.

15. Η Λίνα σου είπε, "δέξου το δώρο που σου κάνω. Σου ζήτησα σε αντάλλαγμα να πιούμε καφέ".  Η Χριστίνα είναι πάντα εκεί όταν την χρειάζεσαι. Στην Κλαίρη είσαι υποχρεωμένη. Νιώθεις περήφανη για την Ευγενία. Με τις Μαίρες πίνεις τέλειο καφέ. Έχεις τη Ρίτα, την Αγγέλα, τη Γιάννα. Έχεις τις συμμαθήτριες της Ζούμπα. Τη Μαριάννα. Την Ξένια και την Αριάν. Την Ελεάνα. Και τον Νικάκη. Είσαι τυχερή.

16. Είναι απαραίτητο να μαθαίνεις κάθε χρόνο κάτι καινούριο.

17. Είναι απολαυστικό να δημιουργείς μικρές ρουτίνες μέσα στην καθημερινότητα.

18. Είναι μάταιο να προσπαθείς να αλλάξεις μερικές ΚΑΚΕΣ συνήθειες σου.

19. Είναι περίεργο να βλέπεις το γιο σου να ζωγραφίζει. Είναι κολακευτικό να βλέπεις την κόρη σου να σε ξεπερνάει.

20. Το λάδι που έβαλες στα βαφτιστήρια σου ήταν α΄ποιότητας.

21. Σου αρέσει να μένεις μόνη. Σου αρέσει να μη μένεις μόνη.

22. Η μικρή σου αδερφή είναι ακόμα πηγή έμπνευσης και σου μαθαίνει πράγματα.

23. Φέτος στα γενέθλια μου η μαμά μου που μου αγόρασε την τούρτα έβαλε 3 κεράκια. Ένα 4 για τα σαράντα, ένα 5 και ένα 6. Μου είπε: δεν ξέρω αν κλείνεις τα 45 ή τα 46.

24. Όταν έβαζα την τούρτα να την πάρω μαζί μου σκέφτηκα να πάρω το 5. Τελικά πήρα το 6.

25.  Ήταν το σωστό.

26. Περνάς τέλεια όταν είσαι στην ταράτσα βλέποντας το σπίτι σου από ψηλά.

27. Περνάς ακόμα πιο τέλεια όταν μπορείς να δεις και τον εαυτό σου από ψηλά.

28. Ο εαυτός σου όμως δεν είναι ρετιρέ.

29. Ένας φίλος σου σας έλεγε με τον άντρα σου: Πόσα καλοκαίρι θα ζήσεις ακόμα; Πολλά σκέφτηκες. Δεν εννοώ όλα τα καλοκαίρια, τα κανονικά εννοώ, χωρίς περπατούρα, διόρθωσε.

30. Σε αγχώνει αυτό. Το προηγούμενο.

31. Ο Ζαν Λουί Τρεντινιάν είπε κάποτε στον Πωλ Όστερ: Τώρα που είμαι 67 νώθω πιο νέος απ΄ότι ένιωθα στα 40 μου. (Συμφωνώ).

32. Ψέμματα. Δεν συμφωνώ κάθε στιγμή.

33. Μία ημέρα πριν γίνεις 46 ο γιος σου σε υποστήριξε. Μετράει αυτό.

34. Δεν πρέπει να ξεχνάς το κοριτσάκι που έχεις μέσα σου.

35. Ένας κύριος κάποτε σου είπε: προσπαθώντας να κερδίσεις χρόνο κάνοντας πράγματα που δεν είναι της ηλικίας σου, απλά χάνεις χρόνο.

36. Ένας πολύ πλούσιος φίλος μου κάποτε μου είπε: Περιφρονείς τα λεφτά, αλλά να ξέρεις κάνουν την ζωή πιο εύκολη.

36. Ο ίδιος κάποτε όταν του είπα ότι δεν ήξερα τι δώρο να του πάρω γιατί έχει από όλα μου είπε: έχεις κάτι που εγώ δεν θα αποκτήσω ποτέ: οικογενειακή ευτυχία.

37. Είναι ωραίο να επιστρέφεις σπίτι και εκεί να σε περιμένει ένας σύμμαχος,  και όχι ένας εχθρός. Αν είσαι και ερωτευμένη με την σύμμαχο, ακόμα καλύτερα. Θα κερδίσετε πολλούς πολέμους.

38. Μερικές φορές σου παινεύουν τα παιδιά σου. Μερικές φορές σου λένε ότι τα παιδιά σου σου μοιάζουν. Το παίρνεις προσωπικά.

39. Οι θυελλώδεις έρωτες είναι σαν τους θυελλώδεις ανέμους. Κρατούν λίγο, αλλά μπορεί να επιστρέψουν. 

40. Ξανά και ξανά.

41. Όταν με έναν άντρα κάνεις παιδιά τον βλέπεις στα παιδιά σου.

42. Η ζωή μας επιστρέφει πάντα με φόρο αυτό που δίνουμε.

43. Η Βιρτζίνια Γουλφ έγραψε: ο θησαυρός της ζωής σου είναι ανέγγιχτος. Είναι μόνο η αρχή.

44. Βλακωδώς, το πιστεύω ακόμα.

45. Δεν έχω αλλάξει καθόλου.

46. Δεν πειράζει.

Με το σταυρό στο χέρι....

Και ενώ η νέα κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ (και ολίγον ΑΝ.ΕΛ.) απολαμβάνει της αμέριστης υποστήριξης μεγάλης πλειοψηφίας των κατοίκων της Ελλάδας, έχει ενδιαφέρον να δούμε, πώς βλέπουν οι υπόλοιποι έλληνες, αυτοί που αναγκάστηκαν να φύγουν, τώρα ή παλιότερα τις πολιτικές εξελίξεις. Αυτοί που δεν ασχολούνται με το κασκόλ του Γιάνη Βαρουφάκη, ή το δερμάτινο της Κριστίν Λαγκάρ, απλά γιατί δουλεύουν σκληρά για ένα καλύτερο μέλλον. 

Γερμανία, Βερολίνο, Ζυράννα Στόικου, νεοελληνίστρια κάτοικος Βερολίνου:

Το τελευταίο διάστημα τα ΜΜΕ επιδίδονται αμέσως ή εμμέσως σε μια μάχη ενάντια στον ΣΥΡΙΖΑ με επίκληση… στην τσέπη των Γερμανών. Στις αναφορές στον Τσίπρα, τα γερμανικά δημοσιεύματα δεν παραλείπουν να συνδέουν την αμφισβήτηση της γερμανικής πολιτικής της λιτότητας με σενάρια περί GREXIT. Τα ΜΜΕ με όπλα στη φαρέτρα τους τις δεσμεύσεις -προγραμματικές δηλώσεις πια- της ελληνικής κυβέρνησης και μια σειρά από διαστρεβλωμένες δηλώσεις του Βαρουφάκη στοχεύουν στο θυμικό του κοινού τους, ποντάροντας στα εύκολα κλισέ. Από την άλλη, οι πολιτικοί σύμμαχοι της Μέρκελ επιδεικνύουν την αλληλεγγύη τους στις πολιτικές της βαφτίζοντας την αλληλεγγύη αυτή ευρωπαϊκή. Ωστόσο, απέναντι στην αδιαλλαξία τους βρίσκεται η αντιπολίτευση -Αριστερά και Πράσινοι-, η οποία ασκώντας κριτική στη γραμμή Μέρκελ-Σόιμπλε βλέπει θετικά τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για φρένο στη λιτότητα που, όπως τονίζουν, έχει οδηγήσει τη χώρα σε ανθρωπιστική κρίση. Την ίδια στιγμή, η ελληνική κυβέρνηση βρίσκει υποστηρικτές τόσο στα γερμανικά συνδικάτα όσο και σε πολλούς πολίτες της χώρας που βλέπουν την κυβέρνηση Τσίπρα όχι μόνο ως μια ευκαιρία για την Ελλάδα, αλλά και ως έναν μοχλό πίεσης προς τα υπόλοιπα κράτη μέλη για μια δικαιότερη Ευρώπη.

Μεγάλη Βρεττανία, Λονδίνο, ανώνυμη:

Μεγάλο ερωτηματικό κι έντονη ανησυχία κυριαρχεί εδώ στην ελληνική κοινότητα για το μέλλον της Ελλάδας και της Ευρωζώνης.

Ιταλία, Ρώμη, Ruggero de Maria, καθηγητής  Πανεπιστημίου, ογκολόγος:

Δεν νομίζω ότι έχουμε συγκεκριμένη, γενικευμένη απόψη για την Ελλάδα. Έχουμε συνεισφέρει τα μάλα στην προσπάθεια διάσωσης, παρότι η χώρα μας δεν έχει εμπλακεί στα ελληνικά ομόλογα. Χρειάζεται χρόνος ώστε η κυβέρνηση να αναδιαρθρώσει το σύστημα στο οποίο λειτουργεί ώστε να γίνει από κρατιστικό περισσότερο παραγωγικό. .. Παρόλα αυτά δεν μας αρέσει ο υπουργός οικονομικών σας στο μηχανάκι!

Σλοβακία, Μπρατισλάβα, Κατερίνα και Αθηνά, φοιτήτριες ιατρικής:

Μία ηλικιωμένη γυναίκα στην πολυκατοικία μας μας ρώτησε: πώς γίνεται να να βγάλατε στην Ελλαδα ακροδεξιά και ακροαριστερά μαζί;

Η.Π.Α., Pasadena γιατρός παθολόγος-γεροντολόγος, αιδεσιμότατος της ευαγγελικής εκκλησίας της Padadena, CA.: Dr. Henry P. Sideropoulos:

Ιδού λοιπόν η άποψή μου. Δεν γνωρίζω καλά τους πρόσφατα εκλεγμένους ηγέτες. Καταλαβαίνω όμως πως αυτό που χρειάζεται τώρα η Ελλάδα δεν είναι άλλος ένας συνηθισμένος κύκλος εργασιών. Δεν έχει να κάνει με την αριστερά, το κέντρο ή την δεξιά. Δεν έχει να κάνει με το χάρισμα ή τις φουσκωμένες υποσχέσεις ενός ακόμα πολιτικού ηγέρη και του κόμματός του.

Αυτό που τώρα χρειάζεται η Ελλάδα είναι μία καθολική αναμόρφωση ξεκινώντας από:

1. Εκκλησία. Η οποία πρέπει να κηρύξει τα καλά νέα και να αποτελέσει παράδειγμα των χριστιανικών αρετών. Να τηρήσει τις υποσχέσεις και να είναι πιστή σε αυτά που κήρυξε ο Ιησούς. Πρέπει να επιτρέψουμε στην εκκλησία να συμβάλλει εξαλείφοντας την φτώχεια, βοηθώντας τους άστεγους και τις οικογένειες να τα βγάλουν πέρα με την οικονομική κρίση.

2. Κυβέρνηση.Πρέπει να έχει διαφάνεια και να διατηρεί όλους και όλα στη διαφάνεια, μικρά και μεγάλα, χωρίς εξαιρέσεις. Πρέπει να έχει συνοχή και να μην κρύβεται πίσω από κομματικές σκοπιμότητες, να μην αποφασίζει πίσω από κλειστές πόρτες και να μην επιδεικνύει ευνοιοκρατία.

3. Πολίτες. Α. Πρέπει να δουλέψουν με την ηθική που παράγει αποτελέσματα χωρίς παράπονα, αλλά και με ειλικρίνεια, ξέροντας ότι η αλήθεια μας απελευθερώνει. Β. Με αλληλεγγύη. Όχι πρώτα εγώ και η οικογένεια μου και οι φίλοι μου αλλά “όλοι για έναν και ένας για όλους”. Γ. Η ισότητα θα πρέπει να είναι ο κανόνας. Δ. Η προσφορά θα πρεπε να είναι στην ημερήσια διάταξη. “Μην αναρωτιέσαι τι μπορεί να κάνει η πατρίδα σου για σένα, αλλά σκέψου τι μπορείς να κάνεις εσύ για την πατρίδα σου, την πόλη σου, την κοινότητά σου ή τη γειτονιά σου”.

Και όλα αυτά να τα κάνουμε για την αγάπη της πατρίδας μας και για τις επόμενες γενιές ελλήνων. Και μην ξεχνάτε ότι υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ελλήνων της διασποράς με πολλές πηγές και ταλέντα. Βεβαίως η Ελλάδα πρέπει πρώτα να κάνει εκείνη το καθήκον της.

Η πρώτη μέρα της Χριστίνας Ταχιάου στην Βουλή χωρίς Wi-Fi

Πρωτάρα βουλευτής η Θεσσαλονικιά Χριστίνα Ταχιάου νιώθει στη Βουλή όπως σ΄ένα Big Brother χωρίς ίντερνετ. Διαβάστε τα 7 πράγματα που της έκαναν εντύπωση τις πρώτες μέρες στη Βουλή:

1.    Στην αίθουσα της Ολομέλειας της Βουλής ζεις όπως σε ένα Big Brother: βρίσκεσαι με συγκεκριμένους ανθρώπους σε ένα περιβάλλον εντελώς απομονωμένο, γεμάτο κάμερες όπου καταγράφεται η οποιαδήποτε στιγμή σου και δεν έχεις ιδέα πώς θα μεταδοθεί. Επιπλέον, δεν υπάρχει ίντερνετ για να βλέπεις τι συμβαίνει στον έξω κόσμο και δεν πιάνουν τα κινητά.

2.    Οι διαδικασίες είναι μονότονες και χρονοβόρες. Ονομαστική ψηφοφορία με 300 άτομα σημαίνει περισσότερο από μια ώρα που δεν έχεις να κάνεις τίποτε άλλο από το να περιμένεις και να κοιτάζεις γύρω. Ε, δεν μπορεί, όλο και κάποια κάμερα θα καταγράψει μια κακή σου στιγμή και θα τη δεις να περιφέρεται στα social media ως «δείτε ποιους κοιμισμένους/αδιάφορους/άσχετους κλπ. ψηφίσαμε!»

3.    Οι βουλευτές φαίνονται απλοί και συνηθισμένοι. Δεν έχουν ούτε την αίγλη ούτε την εκκεντρικότητα ή τη γραφικότητα που βγαίνει στην τηλεόραση. Συνήθως, δε, είναι πολύ πιο ευγενικοί κι ευχάριστοι απ’ όσο δείχνουν στα τηλεπαράθυρα.

4.    Σε ένα τέτοιο μικρόκοσμο, ο κίνδυνος της ιδρυματοποίησης είναι τεράστιος.

5.    Το κτήριο της Βουλής είναι θησαυρός.

6.    Φαντάζομαι τι έχουν δει τα μάτια των υπαλλήλων της Βουλής.

7.    Αν και η Βουλή είναι ανανεωμένη κατά 45% και υπάρχουν πολλοί νέοι άνθρωποι στα έδρανα, ο μέσος όρος της ηλικίας πρέπει να ξεπερνά τα 50 χρόνια.

Ο αυτοσεβασμός του Γιάννη Βαλτή

Ο Γιάννης Βαλτής ανταποκρίνεται στα αιτήματα του Σύμπαντος: του ζήτησα να γράψει για μας. Απολαύστε τον:

Μου λες να γράψω 7 πράγματα που πρόσεξα στις πρώτες μέρες του ΣΥΡΙΖΑ.

1.    Τον Σαμαρά που δεν παρέδωσε

2.    Την ενασχόληση με τις γραβάτες

3.    Τον Ντάισελμπλουμ που κοκάλωσε

4.    Τον πολιτικό όρκο

5.    Τα selfies στη Βουλή

6.    Τον Πάγκαλο περί αισθητικής

7.     

Επτά; Γιατί επτά; Πως σου ήρθε αυτό το νούμερο;

Από τους νάνους που κυβερνούσαν; Απ' τα θανάσιμα αμαρτήματα τους; Από τις μέρες που δεν δημιούργησαν ή απ' τα μυστήρια που τελούσαν;

Δεν ξέρω πολλά από πολιτική, από διαπραγματεύσεις, ούτε από οικονομικά. Μπορώ αντιθέτως να διαβάζω εικόνες και να βλέπω τους γύρω μου.

Η μάνα μου στο μεσημεριανό φαγητό είναι πιο εύθυμη.

Τα παιδιά μου στο σκάιπ ρωτάνε επιτέλους να μάθουν.

Ο φίλος μου που ψήφισε θυμωμένα Χρυσή Αυγή μετανιώνει για την ψήφο του.

Οι τραπεζικοί εκπρόσωποι δείχνουν αμήχανοι.

Οι δικοί μας εκπρόσωποι συμπεριφέρονται φυσιολογικά.

Ένα πρόσεξα αυτές τις μέρες.

Τονώθηκε ο αυτοσεβασμός μας.

Διαβούλευση για την γραβάτα.

Η μόδα της πολιτικής και η πολιτική της μόδας:

Ξέρω ότι θα πολλοί θα σκεφτούν ότι η μέρα ανήκει στις προγραμματικές δηλώσεις και στην αυστιακή βοήθεια.

Ξέρω επίσης ότι θα απογοητευτούν όλες οι νέες, παλιές και μελλοντικές fan του Γιάνη Βαρουφάκη. 
Ξέρω ακόμα ότι καμία γυναίκα βουλευτής, ή βουλεύτρια δεν έχει απασχολήσει τόσο τον τύπο με τις ενδυματολογικές της επιλογές.
Καλό είναι να ακούγονται όλες οι απόψεις.

Την γνώρισα μέσω του blog της. Όλα τα Α δικά της. Αθηναία. Αστή. Ανήσυχη. Αφτιαχτη κι όμως στην τρίχα. Andriopoulou Chrissiana. www.shopranoblog.com.

Σπουδάζοντας το οικονομικό τμήμα του Πανεπιστημίου Αθηνών από το 1997 έως το 2001 γνώρισε τον Γιάνη Βαρουφάκη, ως καθηγητή, «αν θυμάμαι καλά την τελευταία χρονιά». Πώς βλέπει λοιπόν η ίδια τις ενδυματολογικές επιλογές του Υπουργού Οικονομικών; «Θεωρώ ότι καλό είναι ανάλογα με τις περιστάσεις και την τοποθεσία που βρισκόμαστε να τηρούμε κάποιους fashion κανόνες. Εννοείται πως η μόδα είναι παιχνίδι και δεν έχει «όρια», αλλά καλό είναι κάποιες φορές να κρατάμε τους τύπους και να σεβόμαστε κάποιους χώρους (π.χ. στο κοινοβούλιο καλό θα ήταν το dress code να παραμένει ως είχε και να μην τα ισοπεδώνουμε όλα στο όνομα του ότι «επαναστατούμε» ενάντια στο κατεστημένο και είμαστε μπροστά) Είμαι πάντα υπέρ των πειραματισμών στο ντύσιμο και σίγουρα ο καθένας εκφράζεται διαφορετικά και επιλέγει να φορέσει ό,τι θέλει στην προσωπική του ζωή αλλά στο επαγγελματικό περιβάλλον είμαι υπέρ του να τηρούνται κάποιοι κανόνες.

Παρίσι-Ριάντ. Ωραίες ως ελληνίδες προοδεύουν και μεταδίδουν (ΜΕΡΟΣ Α΄)

Έχω σε όλο τον κόσμο φίλους ή φίλους φίλων, έλληνες, που προοδεύουν. Δεν θα υποστηρίξω πως είναι καλύτεροι από τους άλλους. Αλλά διακρίνονται (τυχαίο;), και διαφημίζουν την χώρα μας, ενώ λίγους μήνες ή λίγα χρόνια πριν, στα σπλάχνα της ίδιας χώρας είχαν βαλτώσει επειδή δεν έβρισκαν δουλειά ή επειδή δούλευαν άμισθοι. Ενδιαφέρονται ακόμα περισσότερο από ποτέ για όσα συμβαίνουν στην Ελλάδα. Και αποτελούν έτσι τους καλύτερους ανταποκριτές για την κοινή γνώμη στις χώρες όπου πλέον ζουν και εργάζονται.

Η φίλη μου η Γ., κορυφαία γιατρός στην ειδικότητα της βρίσκεται πλέον στο Ριάντ. Έφυγε με μία βαλίτσα και μετά από λίγους μήνες ακολούθησε και ο επίσης άνεργος σύζυγός της: «Δύο τρεις ξένοι γιατροί, ένας άγγλος και ένας Ισπανός κατανοούν τι παίχτηκε και ποιος κερδίζει σε βάρος των λαών της Ευρώπης: η Αμερική και το γερμανικό κεφάλαιο, λένε. Η παγκόσμια ανασφάλεια είναι ορατή και εδώ. Όσο για τους άλλους, του..... μνημονιακού τόξου, είναι πλέον όλοι αντιμνημονιακοί και είμαι σίγουρη ότι όπως όλοι θέλουν επιτέλους να αλλάξουν την αθλιότητα που ζούμε... Σύμπνοια στους μετανάστες».

Η Μ.: Καθηγήτρια πλέον αρχιτεκτονικής στο Παρίσι ανταποκρίνεται ....δημοσιογραφικά στην ερώτηση μου. Μου στέλνει τα sites που δημοοσίευσαν την εκδήλωση συμπαράστασης για τη χώρα μας που πραγματοποιήθηκε στο Παρίσι, όπου πλήθος κόσμου υποστήριξε την «Αλλη Αριστερά»:

http://left.gr/news/ekdilosi-sto-parisi-o-syriza-apotelei-tin-enallaktiki-lysi-giatineyropifotografies#sthash.vdgnn635.dpuf.

«Στο Παρίσι όλοι περιμένουν να δουν πώς θα πάει η δουλειά. Χοντρικά πριν τις εκλογές η αριστερά (Front de gauche-Melenchon, Κομμουνιστικό) μαζί με τους οικολόγους οργάνωσαν μία συγκέντρωση υποστήριξης, αλλά είδαμε τη χλιαρή στάση του Holland που δήλωσε ότι η Γαλλία δεν θα παίξει το ρόλο του μεσολαβητή ανάμεσα στη Γερμανία και την Ελλάδα μην γνωρίζοντας την κατάληξη. Μετά την ανακοίνωση της κεντρικής Ευρωπαϊκής τράπεζας ο γενικός γραμματέας του σοσιαλιστικού κόμματος Ζαν Κριστόφ Καμπαντελις δήλωσε οτι η απόφαση δεν βρίσκει σύμφωνο το κόμμα του. Ωστόσο όπως μου λέει η Μ. Δεν υπάρχει μία κοινή γνώμη. Κάποια περιοδικά όπως το Le Point που ανήκει στον F. Pinault και άρα στον δεξιό χώρο των επιχειρηματιών προβάλλουν την γνωστή εικόνα της ελλάδας ως χώρο διαφθοράς και φοροδιαφυγής αλλά ο ευρύς σοσιαλιστικός χώρος κρατά έντονα κριτική στάση απέναντι στην νεοφιλελεύθερη πολιτική της Ευρώπης και ελπίζει ότι η Ελλάδα θα ανοίξει το δρόμο ενός επαναπροσδιορισμού. Πάντως, με διαβεβαιώνει η Μ. Δεν επικρατεί η άποψη ότι είμαστε ρεμάλια, αλλά ότι υπάρχει ένα γενικότερο πολιτικό πρόβλημα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και η Ελλάδα όπως λένε είναι απλώς το εξιλαστήριο θύμα.  Επίσης τα βάλαν κάτω και μας είπαν ότι το χρέος της Ελλάδας αντιστοιχεί πάνω κάτων σε 750 ευρώ ανά γάλλο φορολογούμενο, δηλαδή από αυτά που έχει δώσει η Γαλλία στην Ελλάδα». (Προπαγανδιστικό, έτσι;).

Η Μ. Μου στέλνει και το λινκ για την διεκδίκηση που οργάνωσε το mediapart, ένα ανεξάρτητο δημοσιογραφικό site που δεν έχει διαφημίσεις και χρηματοδοτήσεις άλλες απο τους συνδρομητές του με 300 πανεπιστημιακούς οικονομολόγους από διάφορες χώρες υπέρ της κυβέρνησης Τσίπρα: http://blogs.mediapart.fr/edition/que-vive-la-grece/article/050215/nous-sommes-avec-la-grece-et-leurope. Η ίδια έφυγε πριν από την κρίση. Σήμερα ζει την μεγαλοπρέπεια και την τρέλα του Παρισιού μεγαλώνοντας την κόρη της. Έντονα πολιτικοποιημένη και απ΄ότι κατάλαβα φαν του Βαρουφάκη συμπληρώνει: Αυτό πάντως που μοιάζει να λένε εδώ στον αριστερό χώρο και στα μήντια είναι ότι η Ευρώπη έχει προετοιμαστεί ώστε να μην κλονιστεί οικονομικά΄από μία έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ, αλλά τα διακυβευόμενα είναι κυρίως πολιτικά και όχι οικονομικά, δηλαδή αρνούνται να δεχτούν μία εναλλακτική πολιτική (βλέπε Τσίπρα) ενάντια στις ιδιωτικοποιήσεις που θέτει υπό αμφισβήτηση το νεοφιλελεύθερο μοντέλο τους».

Αύριο: και άλλες ανταποκρίσεις από Γερμανία, Βρυξέλλες, Λονδίνο και Ντουμπάι.

Περί κωλοτούμπας και διαπραγμάτευσης ή 7 λόγοι σύγκρουσης με έναν έφηβο. Της Ιωάννας Χρυσοχοϊδου

Ήταν θαρρείς μόλις χθες που όντας έφηβη έκλεινα βιαστικά την πόρτα του δωματίου μου στην εμβρόντητη μανούλα , μουρμουρίζοντας μια δικαιολογία,  ανυπόμονη να πάρω τηλέφωνο την κολλητή μου για να κλαφτώ που εκείνος δε μου μίλησε  στο διάλλειμα.

Με θυμάμαι να προσπαθώ να πείσω τον πατέρα μου για κάποια έξοδο και να λαμβάνω  ένα μεγαλοπρεπέστατο όχι, σαν του Μεταξά (ή του Βαρουφάκη) και βάλε… έτσι χωρίς πολλά λόγια κι επεξηγήσεις! Εξάλλου αυτός ήξερε..

Πόσες απαγορεύσεις, αρνήσεις και μόνο υποχρεώσεις μπορεί να δεχτεί ένας έφηβος κι ας μη γελιόμαστε όχι μόνο ο έφηβος αλλά ο κάθε άνθρωπος! Μια, δυο αρχίζουν τα ψέματα.. μικρά κι αθώα στην αρχή κι αν είσαι τυχερός κι έξυπνος γονιός θα μείνεις σε αυτά.Αν συνεχίζεις να το παίζεις «αυστηρός» ετοιμάσου για μεγαλύτερους μπελάδες και συγγνώμη αν στο λέω έτσι ωμά! Κι έρχεται η ώρα που γίνεσαι εσύ γονιός και μεγαλώνεις τα δικά σου παιδιά προσπαθώντας  να μην επαναλάβεις τα λάθη των δικών  σου. Παλεύεις για  να έχεις καλή επικοινωνια,να είσαι δίκαιος, ετοιμόλογος, έξυπνος, μοντέρνος με κατανόηση κι υπομονή-γαϊδουρινή μη σου πω-, καλός ακροατής αν κι εφόσον το βλαστάρι σου αποφασίσει να μοιραστεί καμιά πληροφορία από τη ζωή του . Καταλήγω λοιπόν στο εξής συμπέρασμα. Δεν έχει σημασία αν έχεις γιο η κόρη, όσο και να προσπαθείς θα ανήκεις πάντα σε μια άλλη γενιά, παρωχημένη, λίγο σκουριασμένη, ίσως κουρασμένη κι έτσι οι λόγοι σύγκρουσης θα είναι πάντα οι ίδιοι. Προσωπικά και μετά από παρατηρήσεις της καθημερινότητας μου των τελευταίων ετών μπορώ να επισημάνω  7 βασικούς και συνηθέστερους λόγους σύγκρουσης με τον έφηβο γιο μου (να σημειωθεί ότι είναι μόλις 14 ετών, άρα σίγουρα μου διαφεύγουν προβλήματα κι αιτίες καυγάδων που ακόμη δεν έχουμε αντιμετωπίσει).

1.     Διάβασμα-Σχολείο

Οι περισσότεροι γονείς είμαστε απαιτητικοί στο θέμα των υψηλών επιδόσεων γιατί έτσι πιστεύουμε ότι θα προκόψουν τα παιδιά, κι εν μέρει έχουμε δίκιο! Όμως η έντονη πίεση, ο έλεγχος και η επίκριση μόνο αντιδράσεις προκαλούν. Δεν είναι πλέον παιδάκια του δημοτικού. Ας τα βοηθήσουμε να οργανώσουν τον χρόνο τους, να προσπαθήσουμε ώστε να γίνουν υπεύθυνα για το σχολείο με ενθάρρυνση και  κατανόηση ακόμη και στην αποτυχία. Στο φινάλε να  θυμηθούμε τις δικές μας σχολικές επιδόσεις και πόσο συχνά ονειροπολούσαμε πάνω στα βιβλία μας.

2.     Ο ι φίλοι είναι πάνω από τους γονείς.

Ναι ξέρω, ειδικά οι μανούλες δεν μας αρέσει να το ακούμε, αλλά ας το χωνέψουμε μια και καλή. Όσο και να προσπαθούμε εμείς με χιουμορακι και χαλαρή δήθεν διάθεση, οι φίλοι είναι ο μεγάλος πλούτος της εφηβείας τους. Είναι ο καθρέφτης που αναζητούν  την ταυτότητα τους, θέλουν να γίνουν αποδεκτοί , να ανήκουν σε μια ομάδα, να ανεξαρτητοποιηθούν. Άρα γονείς ας κάνουμε λίγο στην άκρη παρακαλώ.

3.     Έξοδοι-παρέες

Φουντώνουν τώρα οι ανασφάλειες  μας, έτσι ? Πού θα πάει, με ποιον, θα πιει, μήπως μεθύσει, τι ώρα θα γυρίσει κι άλλα σενάρια. Οι γονείς μας μάλλον θα ξεμπέρδευαν με ένα όχι, αλλά εμείς είπαμε είμαστε ΑΛΛΟΙ γονείς! Τι άλλο να κάνουμε εκτός από τον σταυρό μας; Γνωριμία με τους φίλους τους και αν γίνεται και με τους γονείς τους, όρια στα ωράρια εξόδων, διακριτική επίβλεψη (σίγουρα δεν εννοώ παρακολούθηση).

4.     Δωμάτιο

Είναι το φρούριο τους. Προσοχή λοιπόν! Να μην ψαχουλεύουμε τα πράγματα τους, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε κρυμμένα μυστικά, να ξεκαθαρίσουμε τις υποχρεώσεις τους και τις δικές μας σε σχέση με την καθαριότητα. Ας εκφράσουν τη δημιουργικότητα τους στο χώρο τους. Μπορεί να είναι το σπίτι μας , αλλά είναι το δωμάτιο ΤΟΥΣ.

5.     Διαδίκτυο

Ψυχραιμία! Καταρχήν όταν βλέπουν εμάς τους ίδιους με ένα tablet, laptop, iphone η κι εγώ δεν ξέρω τι άλλο στα χέρια μας ακόμη και για δουλειά, δεν αντιλέγω, ήδη τους δώσαμε πάτημα για αντίδραση. Μήπως να βάζαμε όλοι μαζί ένα όριο στην καθημερινή χρήση και να ψάχναμε κι άλλες ασχολίες δημιουργικές;

6.     Ρούχα

Όχι που δεν βρίσκαμε λόγια να μαλώσουμε για τα ρούχα! Κόρη: δεν έχω τίποτε να βάλω, είμαι χοντρή, αδύνατη, κοντή, ψηλή, θέλω να πάμε αγορά! Γιος: Ωχ ρε μάνα παράτα μας! Τι έχει δηλαδή αυτό το παντελόνι? Τι θα πει δεν έχω άλλο? Εγώ αυτό θέλω! Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά.  Βάλτε προτεραιότητα για ποιά (σημαντικά) θα συγκρούεστε. Ας φορέσουν ό,τι θέλουν. Αποζητούν απλά να είναι όμοιοι με τους συνομήλικους τους! Τι μας πειράζει?

7.     Διακοπές

Της

Μήπως έφτασε η ώρα που σας είπαν: Έλεος! Πάλι μαζί θα πάμε διακοπές? Πριν αρχίσουν οι ομηρικοί καυγάδες, ας σκεφτούμε αν είμαστε έτοιμοι να αφήσουμε τα παιδιά μας να πάνε μόνα τους, αν δηλαδή τα θεωρούμε αρκετά ώριμα να διαχειριστούν αυτή την ελευθερία (βασικό κίνητρο). Οι εποχές άλλαξαν, αν φοβόμαστε, καλύτερα να μιλήσουμε  ελεύθερα και να το διαπραγματευτούμε, θα το εκτιμήσουν, να αναλύσουμε τις τυχόν αντιρρήσεις και μετά αποφασίζουμε. Στα ίσια χωρίς κωλοτούμπες. Το άγχος το κρατάμε γι εμάς! 

Μεγαλώνουν κι εμείς προσπαθούμε να συμφιλιωθούμε με την ιδέα του χρόνου. Μόνο όμως αυτά μεγαλώνουν! Όχι ΕΜΕΙΣ! Εμείς μένουμε πάντα παιδιά! Ε τότε ας σκεφτουμε  λίγο και σαν παιδιά κι ας απολαύσουμε την παρέα τους όσο μπορούμε κι όσο ακόμη τα έχουμε κοντά μας.

7 λόγοι για να μου αρέσει η νέα κυβέρνηση

Πάρε την ανθρώπινη ιστορία. Σβήσε τον Νέλσον Μαντέλα. Σβήσε όλες τις επαναστάσεις, τις εξεγέρσεις, τις διαδηλώσεις. Φαντάσου τώρα πώς θα ήταν ο κόσμος. Τερατούργημα. Στην έκθεση disobedient objects στο Victoria & Albert στο Λονδίνο βρήκα περισσότερους από 7 λόγους που μου αρέσει ο Αλέξης Τσίπρας και η δική του απειθαρχία.

1. Η απειθαρχία του λοιπόν. Μπορεί το όχι του να μην μοιάζει με του Μεταξά, πάντως είναι ο πρώτος που το είπε. Το κεντρικό πανό στην έκθεση disobedient objects φώναζε: Capitalism is crisis. Στην ίδια έκθεση, που αποτελούνταν από αυτοσχέδια πανώ και αντικείμενα-σύμβολα σε διαδηλώσεις από όλον τον κόσμο, οι διαδηλώσεις της Ελλάδας απουσίαζαν. Ωστόσο στον παγκόσμιο διαδραστικό χάρτη, όπου με φωτάκια που αναβόσβηναν μπορούσε ο επισκέπτης να δει πόσες διαδηλώσεις και απεργίες έγιναν απο το 1960 ως σήμερα σε όλον τον κοσμο, τα φωτάκια της Ελλάδας αναβόσβηναν σαν τρελά μετά το 2012. Σκεφτείτε τι μπορεί να ξεκινήσει από ένα απλό όχι ενός έλληνα 40άρη πρωθυπουργού. Η Ευρώπη μπορεί να αριστερήσει, όπως είπε η φίλη μου η Άννυ. Η αριστερά είναι της μόδας. Όπως και το πουκάμισο του Βαρουφάκη. Οπότε πάμε στον δεύτερο λόγο.

2. Βλέπουμε νέα πρόσωπα. Και φαίνεται πως αυτά τα πρόσωπα αρέσουν σε όλους. Από τους ταξιτζήδες που λένε, τους άλλους τους είδαμε τώρα να δούμε και αυτούς, μέχρι τις εξηντάρες μεγαλοαστές που χαίρονται με το νέο το παιδί, που είναι πρωθυπουργός, παρ΄ότι ψήφισαν ΝΔ, γιατί κι ο Σαμαράς καλό παιδί είναι και τις τριαντάρες γυμνασμένες που γουστάρουν τρελά τον Βαρουφάκη και το απέξω πουκάμισο του και τις σαραντάρες που πλέον τον ακολουθούν στο Twitter και γνωρίζουν πλέον τα πάντα για τα αιώνια ομόλογα, σαν να πρόκειται για αιώνιους έρωτες. Το άκουσα στο Kontra ότι ο Βαρουφάκης λέει, το κάνει για να προκαλέσει την προσοχή των παγκόσμιων ΜΜΕ πάνω του. Ε λοιπόν το κατάφερε. Και μαζί κατάφερε να αποτελέσει το αντικείμενο του πόθου για όλες τις ελληνίδες, ανεξαρτήτως ηλικίας.

3. Η πρώτη φορά που άρχισε να μου αρέσει ο Αλέξης Τσίπρας ήταν στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο (δεν άργησα ούτε εγώ να πέσω στα δίχτυα της γοητείας του). Καθόταν ανάμεσα στα μεγαθήρια της αριστεράς, ανάμεσα σε όλες τις πτέρυγες του ΣΥΡΙΖΑ, όλα τα στελέχη που μιλούσαν ενθουσιασμένα μεταξύ τους, που αλληλοσυγχαίρονταν για την επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και για την υπουργοποίηση τους. Και εκείνος καθόταν ανάμεσα τους, ελαφρώς αμήχανος, εμφανώς ανακουφισμένος που τα είχε καταφέρει και δεν του μιλούσε κανείς. Σκεφτόμουν λοιπόν πόσες ισορροπίες είχε να κρατήσει, έβλεπα το βλέμμα του και ήμουν σίγουρη πως ήταν καθαρό.

4. Είναι η πρώτη κυβέρνηση που λέει μετεκλογικά αυτό που έλεγε και προεκλογικά ως αντιπολίτευση. Τουλάχιστον έχει αυτήν την πρόθεση. Τώρα αν εξαναγκαστούν σε υποχωρήσεις, κωλοτούμπες κ.τ.λ. σε νοιάζει, αλλά αναγνωρίζεις την καλή τους πρόθεση. Τουλάχιστον αυτοί θέλουν να τα κάνουν. Σωστότερα.

5. Η διεθνής συμπάθεια με την οποία τον αντιμετωπίζουν. Ο Σούλτς του έκανε νοήματα για την γραβάτα, ο Ρέντζι του την έκανε δώρο, να δούμε ποιος θα καταφέρει να του την φορέσει. Ο Ομπάμα από την άλλη του ευχήθηκε να μην ασπρίσουν τα μαλλιά του. Τον αντιμετωπίζουν όλοι πατρικά. Η διαφήμιση της ΑΝΕΛ ήταν τελικά προφητική. Και η κάθε χειρονομία, η κάθε ενδυματολογική επιλογή, οι χειραψίες, όλα γίνονται συμβολικά και αποκτούν διαφορετική σημασία.

6. Ταρακούνησε όλη την Ευρώπη. Σε ένα από τα πιο κοσμικά εστιατόρια στο Λονδίνο η σερβιτόρα τον ήξερε. Μόλις έμαθε ότι είμαι από την Ελλάδα μου είπε ότι ξέρει ότι πήγαμε αριστερά και ότι αυτό θα είναι η καταστροφή μας. Μην το διαβάζεις ως αρνητικό. Ήξερε το όνομα του. Δεν είναι και λίγο. Εσύ ξέρεις τα ονόματα των πρωθυπουργών της Σλοβακίας, της Βρεττανίας, της Γαλλίας, της Βουλγαρίας; Κάνε το τεστ
7. Τέλος: Μου αρέσει η Τσίπρας διότι αυτή είναι η πρώτη φορά που η επανάσταση γίνεται από ανθρώπους που έχουν το κυβερνητικό χρίσμα. Οπότε μην απορήσεις εάν δείς τους καπιταλιστές να διαδηλώνουν στους δρόμους. Ποιος θα φανταζόταν ότι οι αστοί θα διαδήλωναν υπέρ της Ευρώπης; Μου αρέσουν αυτές οι ανατροπές. Αλλάζουν τους όρους του παιχνιδιού. Ασε που πρώτη φορά γίνονται διαδηλώσεις υπέρ της κυβέρνησης.

Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ είναι σαν τα βιβλία του αγαπημένου μου Paul Auster. Δεν θέλω να τα διαβάζω γιατί δεν θέλω να τελειώσουν.