SILENCE IS SEXY

so sexy

συνέντευξη Ζακ Σιράκ στο ΒΗΜΑGAZINO

Δεν αρκεί να κάνεις βήματα που θα σε οδηγήσουν κάποτε στο στόχο. Κάθε βήμα που μας ωθεί προς τα εμπρός πρέπει να είναι απο μόνο του ένας στόχος.

me

me

Συνολικές προβολές σελίδας

Δευτέρα 31 Ιανουαρίου 2011

Ας υποθέσουμε πως αλλάζουμε τα ονόματά μας. Πως για ένα Σαββατοκύριακο αφήνουμε τα πάντα και επαναπροσδιοριζόμαστε. Πως πετάμε σ´ένα βαλιτσάκι ένα πουλόβερ, μία πυτζάμα, μπορεί και μεταξωτή, και άλλες λίγα φύλλα για πίττα. Ας υποθέσουμε πως κλεινόμαστε σ´ένα υπέροχο σπίτι στο βουνό, μέσα στα χιόνια.

Ας φανταστούμε πως οι μισές απο τις 11 αυτές γυναίκες που γνωρίστηκαν πριν απο έναν χρόνο φτάνουμε στο σπίτι προσκαλεσμένες της μίας απο τις 11 και μας περιμένουν οι άλλες μισές με γλυκό κρασί με άρωμα μαστίχας και καναπεδάκια με μπρικ και χαβιάρι και μας ταίζουν, στην εξώπορτα ακόμα λαχανοσαρμάδες και τάρτες με σολωμό και μπουρεκάκια και πιροσκί.
Ας φανταστούμε πως είσαι μια απο αυτές. Κάθεσαι μαζί τους στον τεράστιο καναπέ, αφού μοιράσετε τα κρεβάτια και τους ξενώνες, που θα κοιμηθεί η καθεμιά, και μιλάς και γελάς και τρως και συγκινείσαι που τις ακούς και τις βλέπεις, όλες μαζί, με αλλαγμένα ονόματα να πλένουν πιάτα, να τα σκουπίζουν, να ψήνουν παντσέτες και κολοκυθάκια al dente, να εξομολογούνται για χαμένους και μελλοντικούς έρωτες, να αναπτύσσουν συνταγές μαγειρικής για την τέλεια μελιτζανόπιττα, που έγινε με φύλλο απο την μία και γέμιση απο την άλλη, να θυμούνται τους καθηγητές απο το γυμνάσιο, να διαβάζουν από ποίηση έως ζώδια, να αναμοχλεύουν μνήμες κια τα ξύλα στο τζάκι, να αλληλοπαρηγορούνται καθώς θυμούνται τους χαμένους πατεράδες τους ή τις χαμένες πατρίδες τους, να περιγράφουν τις κομμένες κοτσίδες τους, να μαλώνουν και μετά να ξαναμονιάζουν, και να αγαπιούνται μετά ακόμα πιο πολύ,  να κάνουν όνειρα για το μέλλον και ακόμα μεγαλύτερα όνειρα για το ακόμα πιο κοντινό παρόν: να βγούμε έξω,  να μην βγούμε, να πάμε βόλτα στην πλατεία.
Σκέψου τώρα να πήγαινες μαζί τους βόλτα στην πλατεία. Να χόρευες με τα χάλκινα στο δρόμο. Να δοκίμαζες γούνινα καπέλα και εκκεντρικά γιλέκα. Να γλυστρούσες στο χιόνι και να γελούσες και με τις άλλες που γλυστράν. Να επέστρεφες μαζί τους στο σπίτι για νέο φαγοπότι και χορό πάνω στο τραπέζι. Μεταξύ σας. Χωρίς να χεις ανάγκη κοινό ή άλλους. Να ξαναεπέστρεφες στον καναπέ για νέες εξομολογήσεις, και μυστικές συνταγές εναντίον του ροχαλητού και λίγο ακόμα φαγητό. Φαντάσου.
Φαντάσου ότι κοιμάστε στα κρεβάτια ή στους καναπέδες σαν να σαι στην κατασκήνωση και εσύ το βράδυ κάνεις και το φάντασμα και πας μαζί με τις μισές να τρομάξεις τις άλλες μισές αλλά δεν τα καταφέρνεις γιατί σε πιάνει νευρικο γέλιο. Και μετά φαντάσου πως κοιμάσαι, σαν κοριτσάκι και ξυπνάς και τρώτε όλες μαζί πρωινό και ξανά γέλια και συγκίνηση, καθώς η μία απο τις 11 βγάζει και λόγο και όλες ψιλοδακρύζουν και αμέσως μετά ξαναγελούν. Φαντάσου μόνο ότι επί μισή ώρα αποφασίζετε πώς θα ταξιδέψετε για να επιστρέψετε, και το συζητάτε σαν να είναι το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου, αλλά απλώς θέλεις κι εσύ και όλες να καθυστερήσεις την αναχώρηση, για να κρατήσει λίγο ακόμα. Και τελικά φεύγεις.  Φεύγεις μαζί με 7 απο τις 11. Με αλλαγμένα ονόματα και αλλαγμένο χαρακτήρα. Με χιόνι στα μαλλιά και στο τζιπ. Με ζέστη στην καρδιά. Με δύο κιλά επιπλέον(τουλάχιστον). Με μία απο τις 11 να θέλει στο δρόμο να σταματήσει και για σουβλάκια. Γεύσεις και αρώματα μαστίχας και μια ζέστη βγαίνει απο μέσα σου που θα κρατήσει για πολύ. Το ξέρεις.
Φαντάσου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου